22 stycznia 1849 roku w bitwie przy Kaplicy św. Teresy pod Tarcal honwedzi po wielu tygodniach walk Wiosny Ludów,
znowu odnieśli zwycięstwo nad formacjami cesarskimi. O walkach w niezwykłej mgle, które trwały tylko kilka godzin, tak wspominał por. Ferenc Karsa: „ktokolwiek mógł [cię] spoliczkować, a ty nie widziałbyś dłoni, który cię uderzyła…”.
Kluczową rolę w sukcesie pod Tarcal odegrało 2500 polskich żołnierzy pod dowództwem pułk. Jerzego Bułharyna. Po bitwie Arisztid Dessewffy, późniejszy męczennik z Aradu, zasugerował promocję podpor. artylerii Teofila Łapińskiego na porucznika, z powodu jego „dokładności i zręczności”. Co ciekawe, Łapiński jako pierwszy na świecie napisał historię powstania węgierskiego – jego studium Der Feldzug der ungarischen Hauptarmee im 1849. Selbsterlebtes (tłum. Kampania głównej armii węgierskiej w 1849 r. Własne doświadczenia) została wydana w Hamburgu w 1850 r.
Balázs István
źródła:
- Kovács István: „Egy a lengyel a magyarral”. A szabadságharc ismeretlen lengyel hősei. Budapest, Magyar Napló, 2014
- Kovács István: „…Mindvégig veletek voltunk” – Lengyelek a magyar szabadságharcban. Budapest, Osiris, 1998
Zdjęcia:
- Wikipedia,
- https://arsmilitaria.blog.hu/2020/04/27/igy_latta_az_ellenseg_az_osztrak_hivatalos_illusztralt_hadijelentesek_az_1848_1849-es_szabadsagharc_?fbclid=IwAR2rIePZ8Ayk2M9l4XWzbn0MPHcvJhycpjUXJTTHHktsyMWfGW6g8il5M0o
