„Polacy walczący podczas Powstania Węgierskiego 1848-49” cz. III – bitwa pod Kápolną (26-27 lutego 1849)
26-27 luty 1849 roku pod Kápolną rozegrała się jedyna dwudniowa bitwa powstania węgierskiego. Wojska cesarskie liczące 30 tysięcy żołnierzy pod naczelnym dowództwem marsz. Windisch-Grätza stanęły naprzeciw armii węgierskiej liczącej 36 tysięcy osób, wśród których walczyło także 120 żołnierzy II. Batalionu Polskiego. Bitwa zakończyła się porażką powstańców, w dużej mierze z powodu błędów gen. por. Henryka Dembińskiego, który w bliskim czasie został usunięty ze stanowiska naczelnego dowódcy. Według Artúra Görgeia, Dembiński miał plan działania, jednak nie 
przewidział, że coś może pójść nie po jego myśli, a tym samym nie był wstanie szybko zareagować na zmieniające się warunki. Polscy legioniści, mimo że było ich niewielu, zostali zapamiętani dzięki swojej bohaterskiej postawie. Kiedy wojska powstańcze wycofywały się przez most, zostały zaatakowane przez potężne siły austro-węgierskie. Wtedy garstka piechoty Hipolita Żółtowskiego podjęła walkę z armią carską, dzięki czemu powstańcy zdążyli bezpiecznie przejść przez most.
Balázs István
(red. A.Sz.)
- źródło: Kovács István: „…Mindvégig veletek voltunk” – Lengyelek a magyar szabadságharcban. Budapest, Osiris, 1998
- Zdjęcia: Wikipedia
Wystartowaliśmy z newsletterem PIBM!🚀
Pierwsze maile już trafiły do osób z naszej listy mailingowej. Newsletter będzie się pojawiał co najmniej raz na kwartał i będzie informować o naszej działalności.
Jeżeli kto chciałby się do pisać do naszej newsletterowej listy, prosimy o kontakt mailowy albo przez wiadomość prywatną na naszym Facebooku.
Czy wiesz, że #6
Nowy tydzień – kolejna ciekawostka 🙂
„Polacy walczący podczas Powstania Węgierskiego 1848-49” cz. II – bitwa pod Tarcalem (22 stycznia 1849)
22 stycznia 1849 roku w bitwie przy Kaplicy św. Teresy pod Tarcal honwedzi po wielu tygodniach walk Wiosny Ludów,
znowu odnieśli zwycięstwo nad formacjami cesarskimi. O walkach w niezwykłej mgle, które trwały tylko kilka godzin, tak wspominał por. Ferenc Karsa: „ktokolwiek mógł [cię] spoliczkować, a ty nie widziałbyś dłoni, który cię uderzyła…”.
Kluczową rolę w sukcesie pod Tarcal odegrało 2500 polskich żołnierzy pod dowództwem pułk. Jerzego Bułharyna. Po bitwie Arisztid Dessewffy, późniejszy męczennik z Aradu, zasugerował promocję podpor. artylerii Teofila Łapińskiego na porucznika, z powodu jego „dokładności i zręczności”. Co ciekawe, Łapiński jako pierwszy na świecie napisał historię powstania węgierskiego – jego studium Der Feldzug der ungarischen Hauptarmee im 1849. Selbsterlebtes (tłum. Kampania głównej armii węgierskiej w 1849 r. Własne doświadczenia) została wydana w Hamburgu w 1850 r.
Balázs István
(red. A.Sz.)
źródła:
- Kovács István: „Egy a lengyel a magyarral”. A szabadságharc ismeretlen lengyel hősei. Budapest, Magyar Napló, 2014
- Kovács István: „…Mindvégig veletek voltunk” – Lengyelek a magyar szabadságharcban. Budapest, Osiris, 1998
Zdjęcia:
- Wikipedia,
- https://arsmilitaria.blog.hu/2020/04/27/igy_latta_az_ellenseg_az_osztrak_hivatalos_illusztralt_hadijelentesek_az_1848_1849-es_szabadsagharc_?fbclid=IwAR2rIePZ8Ayk2M9l4XWzbn0MPHcvJhycpjUXJTTHHktsyMWfGW6g8il5M0o
