Od przeszło półtora roku nasza wystawa stała opowiada wspólną polsko-węgierską historię w nowocześniejszy sposób!
Miesiąc: styczeń 2024
Spuścizna po Istvanie Lagzi – materiały pańtwa Csorbów cz.1
W spuściźnie otrzymanej po Istvanie Lagzi znajduje się wiele materiałów pochodzących od Heleny i Tibora Csorby!
Wśród nich znaleźć można m.in. pamiętniki prowadzone przez małżeństwo, które obfitują w podpisy, wiersze czy rysunki ich znajomych i przyjaciół. Jeden tom pochodzi z czasów, kiedy mieszkali jeszcze na Węgrzech, drugi – z czasów po przerowadzce do Polski.
W obu woluminach pojawiły się m.in.: wiersz Endre Ady pt. „ A fekete zongora” (pl. „Czarny fortepian”) w tłumaczeniu Kazimiery Iłłakowiczówny a także wiersz autorstwa poetki pochodzący z 1943 z Kolozsvár (pol. Kluż-Napoka, siedmiogrodzkie miasto, w którym Iłłakowiczówna mieszkała w czasie II wojny światowej), jak również wpisy chociażby Józsefa Antalla seniora, Stefana Kisielewskiego, Mariana Jasieńskiego (nauczyciela z Balatonboglár), Kazimierza Morvay’a (tłumaczył w czasie wojny przy polskim dowództwie, a prywatnie był ojcem malarza Gabriela Morvay’a).
Spuścizna po Istvanie Lagzi
István Lagzi był wybitnym węgierskim historykiem, ale także dyrektorem Instytutu Węgierskiego w Warszawie. Na przełomie 2023/2024 trafiła do nas jego spuścizna, za co bardzo dziękujemy rodzinie profesora!
Lagzi podejmował różne tematy historyczne, ale przede wszystkim (i to jako jeden z pierwszych!) zajmował się polskimi uchodźcami wojennymi na Węgrzech.
Wśród materiałów, które otrzymaliśmy są m.in. archiwalia, zdjęcia, listy, a także maszynopisy wywiadów, które przeprowadził.
