Kiedy technik kolejowy i wynalazca Valér Krókay przeniósł się z Węgier na ziemie polskie w połowie XIX wieku, z pewnością nie przypuszczał, że jego wnuk i prawnuk zapiszą się w historii polskich sił zbrojnych. Urodzony w 1889 r. Walery Alojzy Krokay służył jako oficer zawodowy w stopniu majora Piechoty Wojska II RP. Po wybuchu II wojny światowej i upadku Polski był jednym z organizatorów działalności podziemnej w Krakowie, niestety został aresztowany i w lipcu 1940 r. rozstrzelany przez Niemców, wraz z 16-letnim synem Jerzym. Z dwóch pozostałych synów Walery Marian, urodzony w 1914 r., również przeszedł do II wojny światowej jako zawodowy żołnierz (dowódca batalionu). W grudniu 1939 r. uciekł na Węgry, ale dwa miesiące później pojawił się już we Francji, a następnie w Wielkiej Brytanii jako członek Wojska Polskiego na emigracji. Zgłosił się ochotniczo do służby w AK, w której walczył z Niemcami w okupowanej Polsce od początku 1943 r. do końca wojny jako porucznik, a następnie jako kapitan, cichociemny.

W 1946 r. przeniósł się do Wielkiej Brytanii, a wrócił do ojczyzny w 1960 r., gdzie pracował jako urzędnik bankowy w Krakowie, a następnie w Warszawie aż do śmierci w 1984 r.

źródło: Wikipedia